XVIII Festiwal Warszawa Singera przyniósł radość spotkania na żywo, przegląd nowości literackich i produkcji Teatru Żydowskiego. Najbardziej zafrapowały mnie „Brylanty” Ester Singer Kreitman i „Akademia Pana Kleksa” w reżyserii Michała Buszewicza.
Tegoroczny XVI Festiwal Kultury Żydowskiej „Warszawa Singera” upłynął mi pod znakiem zachwytów teatralnych i nowości literackich.
10 480 widzów i ja. Ten imponujący wynik został osiągnięty podczas Letniego Przeglądu 2018/2019, zorganizowanego przez Teatr Dramatyczny w Warszawie.
Aktorstwo czy może raczej sceniczne bycie Sandry Korzeniak jest naprawdę magnetyczne. Od pierwszych minut spektaklu obserwujemy za jej sprawą perpetuum mobile kobiecego niespełnienia.
Sztankiety ani drgnęły – powiedziała A., moja przyjaciółka i sąsiadka z widowni, perfekcyjnie obeznana z teatralną materią. Rzeczywiście, spektakl Petera Brooka i Mari-Helene Estienne zatytułowany „Więzień”, to opowieść statyczna i ascetyczna, ze scenografią wartości zakupów przedświątecznych statystycznego Polaka, jak sądzę. Niemniej ma moc.
Walizka i Holokaust to temat nienowy. Myśl polskiego widza pobiegnie z pewnością ku Walizce Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk. Materią tego dramatu, podobnie jak w przypadku Walizki Hany Emila Shera, jest historia prawdziwa, która rozpoczęła się lub może słuszniej byłoby powiedzieć – zakończyła, w Muzeum Auschwitz-Birkenau.
„Plastiki” i „Pijani”. Jakkolwiek to brzmi, są to moi faworyci wybrani z tegorocznych propozycji Letniego Przeglądu Teatru Dramatycznego w Warszawie. Pierwszą sztukę napisał Marius von Mayenburg*, drugą – Iwan Wyrypajew**.
Radosny tętent (a raczej galop!) 36. Festiwalu Szkół Teatralnych rozbrzmiewał przez kilka majowych dni na Kopernika, Zachodniej, Targowej. W całej Łodzi można było zobaczyć grupki obiektów zidentyfikowanych jako tegoroczni dyplomanci wydziałów aktorskich z plakietką na szyi i czarno-żółtą torbą na ramieniu. Hasło tegorocznej edycji głosiło: „RÓBMY SCENY!” – jako rzecze Rzecznik!