W Teatrze Rozrywki w Chorzowie Elżbieta Okupska zdaje najtrudniejszy dla każdego aktora egzamin. Mierzy się z monodramem. „Mariacką 5” napisał z myślą o niej i wyreżyserował z myślą o śląskiej publiczności Lech Majewski. Powstał bardzo gryfny spektakl!
Żeby nie chodzić do szkoły. Żeby każdy miał Xboxa i codziennie na nim grał. Żeby mieć prywatnego konia. Żeby nie trzeba było tak dużo jeść zdrowego. Żeby w ogóle nie czytać.
Selma tworzy obrazy, które są wyświetlane na pokazach VIP. W wyobraźni każdego czytelnika z osobna. Wiktor potrzebuje operatora swoich obrazów. A Tora sama jest jak obraz. Obraz niespełnionych pragnień Selmy. Obraz młodości i buntu.
Bóg jest miłością, mądrością, sprawiedliwością i tym, który oddala od nas cierpienie. Jeśli rzeczywiście tak jest, to skąd się biorą wojny?
Ze Sławomirą Łozińską spotykamy się w kawiarni na Mokotowie, a rozmowa nasza jest bardzo stołeczna. Wracamy do czasów, kiedy Wołoska i Woronicza były jeszcze na końcu świata, pływanie synchroniczne w Polsce dopiero raczkowało, a Zamek Królewski powstawał z gruzów.
O wiele częściej gościłam na widowni Teatru Żydowskiego, niż na trybunach Legii, co nie było specjalnie trudne, bo na Legii byłam raz. Na dodatek na Krytej. Czy mam więc moralne prawo pisać ten tekst?
Wśród propozycji teatralnych, jakie miałam okazję obejrzeć w tym roku podczas XIV Festiwalu Warszawa Singera najbardziej zachwycił mnie… Singer!
Ufasz ludziom, czy nie ufasz ludziom? W jednej ze scen filmu „The Square” odwiedzający Muzeum X-Royal wybierają w ten sposób kierunek zwiedzania wystawy. Ja z tym pytaniem wyszłam z warszawskiego Kina Muranów, po przedpremierowym pokazie zorganizowanym przez Legalną Kulturę.
Z Grażyną Barszczewską spotkałam się w garderobie Teatru Polskiego w Warszawie. Niedawno aktorka świętowała na jego scenie jubileusz, który uczciła spektaklem „Niezatańczone tango” według prozy Wiesława Myśliwskiego. Scenariusz napisała sama. Nic dziwnego. Od dzieciństwa była kreatywna, jak się teraz ładnie mówi. Skąd o tym wiem? Posłuchajcie opowieści o budowie Pałacu Kultury, relegowaniu z warszawskiej PWST i … [Read more…]
Nigdy nie sądziłam, że jestem millenialsem. Pisząc ten tekst, sprawdziłam sumiennie, jakie pokolenia obejmuje ten termin i generalnie chodzi o ludzi urodzonych w latach 80. i 90., więc jestem. Jestem także jedną z 4 200 osób, które w 2008 roku opuściły uczelnie artystyczne, „próbując wydeptać sobie mikromiejsce w tłumie jednakowych ambicji, celów i pragnień”, jak … [Read more…]