George i Harriet
10 480 widzów i ja. Ten imponujący wynik został osiągnięty podczas Letniego Przeglądu 2018/2019, zorganizowanego przez Teatr Dramatyczny w Warszawie.
Przeznaczenie kontra wola
Traf chciał, że obejrzałam niedawno Fatalistę. A może zostało tak postanowione przed miliardem lat? Niezależnie od tego, spektakl Wojciecha Urbańskiego w warszawskim Teatrze Dramatycznym to piękna teatralna godzina.
O ludziach i o życiu
Chętnie sięgam po nowe tomy dramatów współczesnych, więc antologia Polska jest mitem musiała się znaleźć w zestawie moich wakacyjnych lektur. Tom został wydany w 2019 roku przez Agencję Dramatu i Teatru ADiT oraz Szkołę Filmową w Łodzi. Jest w nim sześć tekstów różnych autorów, które mają w jakiś sposób diagnozować polskość, czy szerzej: współczesność, co jest kategorią … [Read more…]
Poznaj rodziców
Co zrobić, kiedy sen nie chce przyjść, bo w szafie nie ma potwora? Albo kiedy starsza siostra znalazła sobie chłopaka i nie chce się bawić w torturowanie tak często, jak dotąd? Dylematy Pugsleya to tylko kropla w morzu pysznych rozterek Rodziny Addamsów, która zadomowiła się w warszawskim Teatrze Syrena.
Volker Schmidt napisał mi ten tekst
Dwutomowa antologia sztuk Volkera Schmidta – Widoki z okna i Zimne serca – to trzynaście potencjalnych scenicznych światów. I świetna literatura. Swoją publikacją z 2018 roku Agencja Dramatu i Teatru (ADiT) zrobiła prezent nie tylko kierownikom działów literackich, ale także wszystkim wielbicielom dramatu współczesnego.
Łowca emocji
Kto sądzi, że napięcie i dreszczyk można wywołać tylko z pomocą zaawansowanej techniki w serialu Netflix, powinien się wybrać na Łowcę do warszawskiego Teatru Ateneum – na małej Scenie 61 wydarza się niewiarygodna historia.
Wiatr w łepetynie
Pod tytułem Kilka scen z życia ukrywa się Płatonow. Ukrywa się dobrze, bo scena należy przede wszystkim do kobiet. W każdym razie w spektaklu przygotowanym przez Annę Gryszkównę w warszawskim Teatrze Dramatycznym.
Niestandardowa rola
Aktorstwo czy może raczej sceniczne bycie Sandry Korzeniak jest naprawdę magnetyczne. Od pierwszych minut spektaklu obserwujemy za jej sprawą perpetuum mobile kobiecego niespełnienia.
To repair
Sztankiety ani drgnęły – powiedziała A., moja przyjaciółka i sąsiadka z widowni, perfekcyjnie obeznana z teatralną materią. Rzeczywiście, spektakl Petera Brooka i Mari-Helene Estienne zatytułowany „Więzień”, to opowieść statyczna i ascetyczna, ze scenografią wartości zakupów przedświątecznych statystycznego Polaka, jak sądzę. Niemniej ma moc.
Palec pod budkę i na… „Pobudkę”!
„Tak!” – mogę odpowiedzieć z radością na pytanie zadane przez Marka Waszkiela: Czy ktoś jeszcze zdoła zobaczyć „Pobudkę” Natalii Sakowicz? Pytanie wieńczy wpis zamieszczony na stronie wybitnego znawcy i pasjonata teatru lalek po obejrzeniu premierowego spektaklu „Pobudki” w grudniu 2017.