Przewrotnością losu jest, że pierwszy postpandemiczny wpis na moim blogu dotyczy nie tyle spektaklu teatralnego, ile teatralnej muzyki, ale najważniejsze, że duch medium został zachowany! Powinnam w zasadzie użyć liczby mnogiej, za twórcami projektu „DUCHY TEATRU”!
Teatr Pinokio w Łodzi przygotował przegląd teatralnych profesji w wersji muzycznej. O ile Znanego Aktora, Poirytowaną Garderobianą czy Zniesmaczoną Bufetową znajdziemy jeszcze przy odrobinie wysiłku w teatrach stołecznych i pozastołecznych, o tyle w przypadku innych zawodów sprawa się komplikuje, a przydomki postaci mówią same za siebie: Sufler bez Budki, Zapomniana Perukarka, Opuszczony Kurtyniarz.
Z tego samego porządku pochodzi Wyrywna Adeptka, z którą odczuwam pewne pokrewieństwo duchowe ze względu na spontaniczną naturę i gotowość do zwalczania przeciwności losu, a przy tym uważam, że piosenka śpiewana przez Natalię Wieciech to świetny, melodyjny utwór, który nuci się z przyjemnością od pierwszego wysłuchania. Żyjemy w czasach, w których wysłuchania dokonuje się oczywiście na YouTube, dzięki czemu głos wszystkich Duchów Teatru można usłyszeć w demokratycznym i prospołecznym duchu, czyli gratis.
Doceniam wielowymiarowość projektu Pinokia – piosenki zamieszczone w Internecie to jego główna odsłona, ale równie istotną była premiera sceniczna, czyli koncert zorganizowany 18 września 2020 i suplement w postaci „Duchowego Słowniczka Teatralnych Pojęć”, dostępnego na stronie internetowej teatru. W czasie koncertu najbardziej mnie ujął Piotr Osak jako Opuszczony Kurtyniarz, choć przede wszystkim trzeba podkreślić, że jest on autorem kompozycji i aranżacji muzycznych wszystkich utworów. Wykonawcy mieli pomysłowe kostiumy (programowo nieco „przykurzone”!) autorstwa Justyny Bernadetty Banasiak, a ich projekty-szkice również zostały udostępnione w przestrzeni publicznej.
Na koniec rzecz w zasadzie kluczowa, czyli teksty piosenek. Ich autorką jest Aga Jun, pomysłodawczyni całego projektu „Duchy Teatru”, który powstał w ramach programu „Kultura w sieci”. Ich pierwszym atutem jest dowcip, drugim nieoczywiste skojarzenia, a trzecim zawartość atrakcyjna dla odbiorcy w każdym wieku. Trudno też uniknąć nawiązań do czasu niepewności, jaki przeżyliśmy niedawno – jego ślad jest obecny w Epilogu:
Nowy teatr i scena
A nas tu
Coraz bardziej nie ma
Ale
Duch teatru i sceny
Nie zniknie
I my nie znikniemy
Obok uśmiechu – wzruszenie. Oby to była dobra wróżba na początek sezonu w Pinokiu, który dla nieco starszych dzieci ma repertuarze m.in. spektakle Karoliny Maciejaszek („Ronja, córka zbójnika”, „Koralina”) i Tomasza Kaczorowskiego („Ander-Sen”), a dla maluchów całą masę innych „Echów i achów, chlipów i chachów”!